Podstawa prawna : Ustawa z 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks Pracy ( Dziennik Ustaw z 2015 r. poz. 1220).

Najważniejsze zmiany wynikające z nowelizacji to :

• 33-miesięczny limit zatrudnienia na umowę o pracę na czas określony (art. 25(1) par.1 ustawy nowelizującej kp);
• limit 3 umów na czas określony dla pracownika danego pracodawcy (które nadal można poprzedzać umową na okres próbny – art. 25 par. 3 ustawy nowelizującej kp);
• uwaga na wyjątki – 33-miesięczny limit dla umów na czas określony nie ma charakteru bezwzględnego, nie stosuje się go m.in. przy zatrudnieniu na zastępstwo, przy pracach dorywczych i sezonowych i przy pracy kadencyjnej (art. 25(1) par. 4 kp);
• mało tego: limit ten można przekroczyć także „w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie” — przy czym o zawarciu takiej umowy należy powiadomić okręgowego inspektora pracy (art. 25(1) par. 5 kp), zaś sama przyczyna odstępstwa musi być wpisana w umowie o pracę (art. 29 par. 1(1) kp);
• naruszenie obowiązku powiadomienia PIP o przekroczeniu limitów z art. 25(1) par. 1 kp jest wykroczeniem zagrożonym karą grzywny od 1 tys. do 30 tys. złotych (art. 281 pkt 1a kp);
• z kodeksu pracy wypada umowa na czas wykonania określonej pracy oraz — jako odrębna kategoria umów o pracę— umowa na zastępstwo (art. 25 par. 1 kp);
• zrównane zostają okresy wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony i czas nieokreślony (art. 36 par. 1 kp) — teraz nawet pracownik zatrudniony na czas określony, ze stażem 3 letnim, będzie miał okres wypowiedzenia równy 3 miesiącom;
• z tym, że obliczając długość okresu wypowiedzenia umowy na czas określony pracodawca nie musi brać pod uwagę okresu zatrudnienia sprzed wejścia w życie nowelizacji (art. 16 ); ustawy nowelizującej kp
• z kodeksu wypada art. 33 kp — ten, na którym dość często wysypywali się pracodawcy (o konieczności wpisywania do umowy na czas określony klauzuli zezwalającej na jej rozwiązanie za 14-dniowym okresem wypowiedzenia);
• tak jak dotychczas nie ma obowiązku podawania przyczyny wypowiedzenia umowy zawartej na czas określony;
• pracodawca będzie mógł już jednostronnie zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia, rzecz jasna z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (art. 36(2) kp);
• zabawny jest art. 1 pkt. 16 i 17 — w ustawy nowelizującej kp. Wychodzi na to, że kiedyś ustawodawca musiał przeoczyć, że kodeks pracy dzieli się na artykuły i paragrafy, nie na artykuły i ustępy;.

Dość istotne są regulacje dotyczące okresu przejściowego — o czym nie można zapominać, zważywszy, że ludzie zatrudniają i są zatrudniani obecnie na warunkach, które w myśl znowelizowanego kodeksu pracy będą już mniej lub bardziej niedopuszczalne.

I tak co do okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony:

• umowy o pracę zawarte na czas wykonania określonej pracy żyją swoim własnym życiem (jakby nic się nie zmieniło – art. 13 ustawy nowelizującej kp);
• do umów o pracę na czas określony, które zostały wypowiedziane przed wejściem w życie ustawy (tj. przed 22 lutego 2016 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe ( art. 14 ust. 1 ustawy nowelizującej kp);
• umowy o pracę na czas określony, które są zawarte na okres krótszy niż 6 miesięcy, albo w których zleceniodawca zapomniał wpisać klauzulę o możliwości jej rozwiązania — stosuje się przepisy dotychczasowe (a zatem generalnie pracownicy są nie do ruszenia – art. 14 ust. 2 ); ustawy nowelizującej kp
• jeśli wypowiada aię umowę na czas określony dłuższy niż 6 miesięcy, w której wpisano klauzulę o możliwości jej rozwiązania za 14-dniowym okresem wypowiedzenia — stosuje się art. 36 par 1 kp po nowelizacji.

Co do nowego limitu 33 miesięcy zatrudnienia na umowę na czas określony:

• wcześniejsze umowy trwające nadal po wejściu w życie znowelizowanego kodeksu pracy objęte są zasadami określonymi znowelizowanym art. 25(1) kp (art. 14 ust. 4 ustawy nowelizującej kp);
• z tym, że do 33-miesięcznego okresu wlicza się tylko okres zatrudnienia po nowelizacji (a więc to co przed lutym 2016 r. nie jest zaliczane do 33 miesięcy);
• całkiem niezrozumiałym jest art. 14 ust. 4 ustawy nowelizującej kp. Jest to przykład na koszmar legislacyjny.
• natomiast na pewno warto będzie uważać z zatrudnianiem na czas określony pracowników, jeśli minął 1 miesiąc od rozwiązania drugiej umowy na czas określony (liczonej według dotychczasowych przepisów) — jeśli okres ten rozpoczął bieg przed wejściem w życie nowelizacji lub w dniu wejścia w życie znowelizowanych przepisów — to taka umowa przekształca się w umowę na czas nieokreślony (być może art. 14 ust. 5 ustawy nowelizującej kp da się zinterpretować jeszcze inaczej).

Do postępowań dotyczących odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę, rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia oraz wygaśnięcia umowy o pracę, jeśli zdarzenia te nastąpiły przed wejściem w życie ustawy — stosuje się przepisy dotychczasowe (nowelizacja nie ma do nich zastosowania – art. 17 ustawy nowelizującej kp);

Ustawa wchodzi w życie po upływie 6 miesięcy od ogłoszenia, która to czynność nastąpiła 21 sierpnia 2015 r. (tj. 22 luty 2016 r.)